به خاطر داشته باشید که هیچ سگی کاملا ساکت نیست. آموزش، اجتماعی شدن و تحریک ذهنی مناسب، نقش مهمی در کاهش پارس کردن سگ‌ها ایفا می‌کند.

• ✔️

  باسنجی (Basenji):

  این نژاد به جای پارس کردن، صدایی شبیه به “یودل” تولید می‌کند!
• ✔️

  بولداگ فرانسوی (French Bulldog):

  سگی آرام و دوست‌داشتنی که معمولاً زیاد پارس نمی‌کند.
• ✔️

  کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel):

  سگی مهربان و سازگار که برای زندگی آپارتمانی عالی است.
• ✔️

  شیهواهوا (Chihuahua):

  با اینکه کوچک است، اما می‌تواند کمی پر سر و صدا باشد. با این حال، آموزش می‌تواند به کنترل پارس کردن کمک کند.
• ✔️

  شار پی (Shar Pei):

  سگی مستقل و آرام که به طور معمول زیاد پارس نمی‌کند.
• ✔️

  ژاپنی اسپیتز (Japanese Spitz):

  نژادی باهوش و دوست داشتنی با سطح انرژی متوسط.
• ✔️

  شیتزو (Shih Tzu):

  سگی کوچک و دوست‌داشتنی که به توجه زیادی نیاز دارد.
• ✔️

  پاگ (Pug):

  نژادی بازیگوش و دوست داشتنی که به طور کلی ساکت است.
• ✔️

  بولداگ انگلیسی (English Bulldog):

  معمولاً آرام و خونسرد هستند.
• ✔️

  گری هوند (Greyhound):

  با وجود جثه بزرگ، اغلب در خانه آرام هستند.
• ✔️

  ماستیف (Mastiff):

  با وجود ظاهر بزرگ، به طور کلی آرام هستند و کمتر پارس می‌کنند (مگر اینکه دلیلی برای محافظت وجود داشته باشد).
• ✔️

  سگ های کوچک پشمالو (Maltese):

  نژادی بازیگوش و دوست داشتنی که به طور کلی ساکت است.
• ✔️

  چاو چاو (Chow Chow):

  مستقل و وفادار، اما معمولا پارس زیادی نمی کند.
• ✔️

  لهاسا آپسو (Lhasa Apso):

  کوچک و باوقار، پارس کردن کنترل شده.
• ✔️

  بورزوی (Borzoi):

  اشرافی و آرام، نیاز به ورزش منظم.
• ✔️

  نیوفاندلند (Newfoundland):

  غول مهربان، پارس کم.
• ✔️

  سگک (Italian Greyhound):

  ظریف و وابسته، نسبتاً آرام.
• ✔️

  سنت برنارد (Saint Bernard):

  آرام و مهربان، نیاز به فضای کافی.
• ✔️

  دالمیشن (Dalmatian):

  با انرژی و وفادار، پارس در صورت لزوم.
• ✔️

  ویپت (Whippet):

  آرام در خانه، با انرژی در فضای باز.
• ✔️

  آفِن پینچر (Affenpinscher):

  کنجکاو و سرزنده، پارس کنترل شده.
• ✔️

  بدلینگتون تریر (Bedlington Terrier):

  آرام و دوست‌داشتنی، پارس کم.

آموزش مثبت، تشویق رفتار مطلوب و ایجاد محیطی آرام و امن برای سگتان، کلید داشتن یک همراه ساکت و شاد است.

14 نکته و 22 سگ آپارتمانی بی صدا: کدام سگ پارس نمی کند؟

14 نکته کلیدی برای انتخاب سگ آپارتمانی بی صدا

1. نژاد سگ

انتخاب نژاد مناسب، مهم‌ترین قدم است. برخی نژادها به طور ذاتی آرام‌تر و ساکت‌تر از بقیه هستند. در ادامه، به معرفی تعدادی از این نژادها خواهیم پرداخت.

2. سطح انرژی

سگ‌های پرانرژی نیاز به فعالیت بدنی زیادی دارند. اگر این نیاز برآورده نشود، ممکن است از طریق پارس کردن یا رفتارهای مخرب، انرژی خود را تخلیه کنند.

3. آموزش و تربیت

آموزش صحیح و اصولی، نقش بسزایی در کنترل رفتارهای سگ، از جمله پارس کردن، دارد. فرمان‌های اساسی مانند “ساکت شو” و “بشین” باید به درستی آموزش داده شوند.

4. اجتماعی شدن

اجتماعی کردن سگ از سنین پایین، به او کمک می‌کند تا در مواجهه با محرک‌های مختلف، آرامش خود را حفظ کند و کمتر پارس کند.

5. سن سگ

سگ‌های جوان (توله سگ‌ها) معمولاً فعال‌تر و پر سر و صداتر از سگ‌های بالغ هستند. توجه کنید که تربیت توله سگ‌ها نیاز به صبر و حوصله بیشتری دارد.

6. نیازهای جسمی و روحی

7. محیط زندگی

محیط زندگی آرام و بدون استرس، به کاهش احتمال پارس کردن سگ کمک می‌کند. از قرار دادن سگ در معرض صداهای بلند و محرک‌های استرس‌زا خودداری کنید.

8. مراجعه به دامپزشک

پارس کردن بیش از حد می‌تواند ناشی از مشکلات پزشکی باشد. در صورت مشاهده تغییرات ناگهانی در رفتار سگ، به دامپزشک مراجعه کنید.

9. بهره‌گیری از اسباب‌بازی‌های فکری

اسباب‌بازی‌های فکری به سگ کمک می‌کنند تا ذهن خود را فعال نگه دارد و از بی‌حوصلگی و در نتیجه، پارس کردن، جلوگیری کند.

10. ثبات و روال

داشتن یک روال منظم روزانه، به سگ احساس امنیت و آرامش می‌دهد و می‌تواند به کاهش پارس کردن کمک کند.

11. تقویت مثبت

به جای تنبیه کردن سگ برای پارس کردن، از تقویت مثبت (مانند دادن جایزه یا تشویق کلامی) برای رفتارهای مطلوب استفاده کنید.

12. مشاوره با مربی سگ

در صورت نیاز، از یک مربی سگ حرفه‌ای کمک بگیرید تا در زمینه تربیت و اصلاح رفتارهای سگ، راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.

13. درک زبان بدن سگ

با یادگیری زبان بدن سگ، می‌توانید دلیل پارس کردن او را درک کنید و اقدامات مناسب را انجام دهید.

14. صبر و حوصله

تربیت یک سگ ساکت، زمان‌بر است. با صبر و حوصله، می‌توانید به نتیجه مطلوب برسید.

22 نژاد سگ آپارتمانی که کمتر پارس می‌کنند

1. باست هوند (Basset Hound)

باست هوندها سگ‌هایی آرام و مهربان هستند که معمولاً کمتر از سایر نژادها پارس می‌کنند. آنها بیشتر به خوابیدن و استراحت علاقه دارند.

2. بولداگ فرانسوی (French Bulldog)

بولداگ‌های فرانسوی سگ‌های آپارتمانی بسیار خوبی هستند. آنها کم انرژی هستند و به طور کلی ساکت هستند.

3. شیتزو (Shih Tzu)

شیتزوها سگ‌هایی دوست‌داشتنی و وابسته هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند. آنها از بودن در کنار صاحبان خود لذت می‌برند.

4. کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel)

این نژاد سگی مهربان و اجتماعی است که تمایل زیادی به پارس کردن ندارد. آنها به راحتی با محیط آپارتمانی سازگار می‌شوند.

5. گریت دین (Great Dane)

با وجود جثه بزرگ، گریت دین‌ها سگ‌هایی آرام و مهربان هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند. البته فضای کافی برای نگهداری آنها ضروری است.

6. بورزوی (Borzoi)

بورزوی‌ها سگ‌هایی آرام و متین هستند که به طور کلی ساکت هستند. آنها به ورزش روزانه نیاز دارند.

7. بسنجی (Basenji)

بسنجی‌ها سگ‌هایی منحصر به فرد هستند که به جای پارس کردن، صدایی شبیه به یودل تولید می‌کنند. آنها بسیار تمیز و مستقل هستند.

8. پیکینیز (Pekingese)

پیکینیزها سگ‌هایی با اعتماد به نفس و مستقل هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند. آنها نیاز به برس کشیدن منظم دارند.

9. سالوکی (Saluki)

سالوکی‌ها سگ‌هایی آرام و نجیب هستند که به طور کلی ساکت هستند. آنها به فعالیت بدنی منظم نیاز دارند.

10. چی هواهوا (Chihuahua)

اگر به درستی تربیت شوند، چی هواهواها می‌توانند سگ‌های آپارتمانی خوبی باشند که کمتر پارس می‌کنند. آموزش زودهنگام بسیار مهم است.

11. ژاپنی اسپیتز (Japanese Spitz)

ژاپنی اسپیتزها سگ‌هایی باهوش و دوست‌داشتنی هستند که اگر به درستی آموزش داده شوند، پارس کردن آنها قابل کنترل است.

12. مالتیز (Maltese)

مالتیزها سگ‌هایی کوچک و مهربان هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند. آنها نیاز به برس کشیدن منظم دارند.

13. پودل (Poodle) (مینیاتوری و استاندارد)

پودل‌ها سگ‌هایی باهوش و قابل آموزش هستند که اگر به درستی تربیت شوند، پارس کردن آنها قابل کنترل است. آنها در اندازه‌های مختلف موجود هستند.

14. تازی ایرلندی (Irish Wolfhound)

با وجود جثه بزرگ، تازی‌های ایرلندی سگ‌هایی آرام و ملایم هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند.

15. شیبا اینو (Shiba Inu)

شیبا اینوها سگ‌هایی مستقل و با اعتماد به نفس هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند. آنها نیاز به آموزش و اجتماعی شدن زودهنگام دارند.

16. یورکشایر تریر (Yorkshire Terrier)

یورکشایر تریرها سگ‌هایی کوچک و دوست‌داشتنی هستند که اگر به درستی تربیت شوند، پارس کردن آنها قابل کنترل است.

17. گلدن رتریور (Golden Retriever)

گلدن رتریورها سگ‌هایی مهربان و اجتماعی هستند که اگر به درستی تربیت شوند، پارس کردن آنها قابل کنترل است. آنها به فعالیت بدنی منظم نیاز دارند.

18. لابرادور رتریور (Labrador Retriever)

لابرادور رتریورها سگ‌هایی باهوش و قابل آموزش هستند که اگر به درستی تربیت شوند، پارس کردن آنها قابل کنترل است. آنها به فعالیت بدنی منظم نیاز دارند.

19. بوستون تریر (Boston Terrier)

بوستون تریرها سگ‌هایی دوست‌داشتنی و آرام هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند.

20. ایتالیایی گری هوند (Italian Greyhound)

ایتالیایی گری هوندها سگ‌هایی کوچک و آرام هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند.

21. بیگل (Beagle)

بیگل‌ها سگ‌هایی دوست داشتنی و پرانرژی هستند، اما پارس کردن آنها می‌تواند کنترل شود و آن را برای آپارتمان مناسب سازد

22. لهاسا آپسو (Lhasa Apso)

لهاسا آپسوها سگ‌هایی مستقل و وفادار هستند که معمولاً کمتر پارس می‌کنند. آنها به شانه زدن منظم نیاز دارند.